مفهوم خوشبختی<\/h3>

خوشبختی عبارت است از: آرامش، احساس سعادت و احساس امنیت. جشن و اسراف و زیاده‏روی، کسی را خوشبخت نمی‏کند. مهریه و جهیزیه هم کسی را خوشبخت نمی‏کند. پای بندی به روشِ شرع است که انسان را خوشبخت و سعادتمند می‏کند.

همدیگر را بهشتی کنید!<\/h3>

ازدواج و اختیار همسر، گاهی در سرنوشت انسان مؤثر است. خیلی از زن‏ها هستند که شوهرانشان را بهشتی می‏کنند. خیلی از مردها هم هستند که زن‏هایشان را بهشتی می‏کنند. عکس آن هم هست. اگر زن و شوهر، این کانون خانوادگی را قدر بدانند و برای آن اهمیت قائل باشند، زندگی امن و آسوده خواهد شد و کمال بشری برای زن و شوهر در سایه ازدواج خوب ممکن خواهد شد.

گاهی هست که مرد در فعالیت‏های زندگی سر دو راهی می‏رسد. انتخاب باید بکند یا دنیا را و یا راه صحیح و امانت و صداقت را، یکی از این دو تا را باید انتخاب کند. این جاست که زن می‏تواند او را به راه اول یا به راه دوم بکشاند. متقابلاً، طرف عکس آن هم هست. شوهرها هم در مورد همسرانشان می‏توانند این طور تأثیرات را داشته باشند. سعی کنید با هم این طور باشید. هر دو کوشش کنید که یکدیگر را متدین، در راه خدا، در راه اسلام، در راه حقیقت، در راه امانت و صداقت، نگهدارید و مانع از انحراف و لغزش شوید.

در دوران بسیار دشوار سال‏های مبارزات و همچنین سال‏های انقلاب، خیلی از زن‏ها شوهران خود را با صبر و همکاری‏شان بهشتی کردند. مردها رفتند به جبهه‏های گوناگون و خطرات را متحمل شدند. این زن‏ها در خانه‏ها لرزیدند و دچار تنهایی و غربت گشتند، اما زبان به شکوه باز نکردند، شوهران خود را تشویق هم کردند. این‏ها شوهران خود را بهشتی کردند و الا می‏توانستند طوری عمل کنند که شوهرانشان از رفتن به جبهه و از ورود به میدان مبارزه، و از ادامه مبارزه پشیمان شوند. می‏توانستند این طور عمل کنند، ولی نکردند. بی‏صبری نشان ندادند. شوهرانی هم بودند که همسرانشان را بهشتی کردند. هدایت آن‏ها، همکاری آن‏ها، دستگیری و کمک آن‏ها موجب شد که این زن‏ها بتوانند در راه خدا حرکت کنند. عکس آن را هم داشته‏ایم. زن‏هایی بوده‏اند که شوهران خود را اهل جهنم کرده‏اند و مردهایی هم بوده‏اند که زن‏های خود را جهنمی کرده‏اند. می‏توانید با هم همکاری کنید، همدیگر را اهل بهشت کنید، همدیگر را سعادتمند کنید، همدیگر را در راه تحصیل علم، تحصیل کمال، پرهیزکاری، تقوا و ساده زیستی کمک کنید.

همدیگر را خوشبخت کنید<\/h3>

خیلی از زن‏ها هستند که شوهر خودشان را بهشتی می‏کنند. خیلی از مردها هستند که همسر خود را حقیقتاً سعادتمند می‏کنند. موارد عکس این هم هست. ممکن است مردهای خوبی باشند، زن‏هایشان آن‏ها را اهل جهنم کنند و زن‏های خوبی باشند که مردهایشان آن‏ها را اهل جهنم کنند. اگر چنانچه زن و مرد هر دو توجه داشته باشند، با توصیه‏های خوب، با همکاری‏های خوب، با مطرح کردن دین و اخلاق در محیط خانه ـ آن هم بیشتر از مطرح کردن زبانی، مطرح کردن عملی ـ این طور یکدیگر را کمک می‏کنند. آن وقت زندگی کامل و حقیقتاً وافی و شافی خواهد شد.

انسان با راهنمایی و دلسوزی و تذکر بجا، با مانع شدن از زیاده روی‏ها و بعضی از کج رفتاری‏های همسرش، می‏تواند او را اهل بهشت کند. البته عکس آن هم هست. با افزون‏طلبی‏ها، با توقعات و با روش‏های غلطی که وجود دارد، می‏تواند همسر خود را جهنمی کند... .

تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر<\/h3>

همدلی و همکاری کردن، معنایش این است که همدیگر را در راه خدا حفظ کنید. تواصی به صبر و تواصی به حق کنید. اگر خانمِ خانه می‏بیند شوهرش دارد دچار یک انحرافی می‏شود، فرضاً در یک معامله نامشروعی دارد قرار می‏گیرد، توی یک جریان غلطی دارد می‏افتد، توی پول درآوردن‏های نادرست دارد می‏افتد، توی رفیق بازی‏های ناسالم دارد می‏افتد، اول کسی که باید او را حفظ کند، اوست. اگر متقابلاً مرد این احساس‏ها را به نوع دیگری از زنش کرد، اولین کسی که باید زن را حفظ کند، شوهر اوست. البته حفظ کردن هم، با محبت کردن و با زبان خوش و با منطق صحیح و با برخورد مدبرانه و حکیمانه حاصل می‏شود، نه با بد اخلاقی و قهر و این چیزها. یعنی هر دو مراقب باشند تا آن دیگری را در راه خدا حفظ کنند.

با هم همکاری کنید، به هم کمک کنید، خصوصاً در امر دین. اگر می‏بینید طرف شما، شوهر یا زن شما کاهل نماز است، به نماز کم اهمیت می‏دهد، به راستگویی کم اهمیت می‏دهد، به مال مردم کم اهمیت می‏دهد، به شغل دولتی کم اهمیت می‏دهد، او را بیدار کنید، به او بگویید، به او بفهمانید و کمک کنید که خودش را اصلاح کند یا اگر می‏بینید که در امر محرم و نامحرم، در امر پاکی و نجسی، در امر حلال و حرام آدم بی اعتنا و بی مبالاتی است، به او توجه بدهید، او را آگاه کنید، کمک کنید که خوب شود. اگر دروغگو، و غیبت کن است، به او تفهیم کنید، نه این که دعوا کنید، نه این که اوقات تلخی کنید، نه این که مثل یک منتقد بداخلاق بنشینید یک کناری هی نق بزنید.

مثل یک پرستار، نه آقا بالاسر<\/h3>

زن و شوهر باید همدیگر را در راه صحیح و صراط مستقیم الهی حمایت کنند. اگر هر کدام از این‏ها مشاهده می‏کنند یک عمل خیر و یک کار شایسته‏ای از همسرانشان سر می‏زند، آن را تشویق کنند و اگر بر عکس، احساس کردند که خطایی، یک انحرافی ـ خدای نخواسته ـ وجود دارد، سعی در اصلاح آن بکنند، یکدیگر را در راه خدا کمک و تشویق کنند.

زن و شوهر باید سعی کنند که یکدیگر را اصلاح کنند. نه مثل یک آقا بالاسر که مرتب به دیگری نیش بزند؛ نه! مثل یک پرستار، یک مادر و پدر دلسوز.

وجه مشترک زوجین در زندگی باید عبارت باشد از: توجه به خدا و اطاعت دستورات الهی و عمل به فرامین خدا. زن و شوهر باید همدیگر را در این جهت حفظ کنند. اگر زن می‏بیند که شوهر او بی اعتنا به مسائل دینی است، او را با حکمت و اخلاق خوش و ظرافت و زیرکی زنانه، وادار به آمدن در راه خدا کند. مرد هم اگر می‏بیند زنش بی‏اعتناست، او هم باید همین تکلیف را انجام دهد. این از کارهای اساسی در زندگی است.

مراقبت اخلاقی<\/h3>

مهمترین کمک به همسر، این است که سعی کنید همدیگر را دین‏دار نگهدارید. مراقب باشید همسرتان خطای دینی نکند. این مواظبت هم به معنای پاسبانی و دیده بانی نیست. این مراقبت، مراقبت اخلاقی است، مراقبت مهربانانه و مراقبت پرستارانه است. اگر چنانچه خطایی از همسرتان دیدید، آن را باید با شیوه بسیار لطیف و عاقلانه‏ای در او از بین ببرید و برطرف کنید. یا با تذکر و یا با بعضی از مراعات‏ها نسبت به هم مسؤولیت دارید.

زن اگر می‏بیند شوهرش در معاملاتِ بد افتاده، در رفیق بازی‏های بد و معاشرت‏های بد افتاده، یا مرد اگر می‏بیند زنش افتاده در بعضی تجمل پرستی‏های غلط یا ولنگاری‏های غلط، نباید بگوید: حالا او خودش است.

شما هر کدام نسبت به هم وظیفه دارید. باید همت خود را متمرکز کنید. زن و مرد می‏توانند بر روی هم اثر بگذارند.